sábado, 26 de noviembre de 2016

UN OUTONO MENOS... 3º. FORMIGUEIROS

Non foi unha casualidade, lembro moitas neves de outono... e haberá quen lembre moitas máis.
Hai tempo que sabía que iría a Formigueiros, dende alí soñei un mundo grande e bonito; efectivamente é así por eso estou agradecido e necesito ir. Teño o feo costume de anotalo casi todo... Cantas veces? Máis de 400. Si, parecen moitas pero non o son... tendo en conta que estou no monte máis da metade dos días do ano dende hai demasiados anos.
Está moi claro, os vales de Visuña e a Seara e o monte Formigueiros sempre estarán...
De camiño as mesmas imaxes de sempre que bailan o son dun outono que tardou en chegar pero acabou chegando a medias. Algunha vez, despois dunha morea de estados de ánimo, novas visións sorprenden ollos cansados.

Nueve lenticular sobre a Serra do Caurel

Devesa do Cervo e Montouto entre a néboa

Cabana no Carrozo do Val de Parada

Val do río Soldón e Soldón da Seara

Fonte do Espiñeiro na Seara

Val de Visuña

Val de Visuña dende o alto do Couto

Val de Visuña 

Céramo, no val de Visuña

Val de Visuña

Val de Visuña

Ondas de neve chegando aos tornos de Formigueiros

Autoretrato no cumio de Formigueiros. 
Devesa da Rogueira dende o Teso das Papoulas
Lagoa de Lucenza

No hay comentarios:

Publicar un comentario